به نام هستی بخش احساس

الله اکبر

خدا بزرگتر است.

این عبارت اولین عبارت در تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیه می باشد.

باورم نمی شود چرا به این سوال دوران کودکی ام تا کنون جواب ندادم. این سوال که چرا می گوییم خدا بزرگتر است، اما نمی گوییم از چه.

در آن موقع تا کنون به این فکر می کردم چرا در این عبارت نعوذ و بالله نقص وجود دارد. و مجهول است.

چند روز پیش متاسفانه در حالی که هنوز دنبال جواب سوالم نبودم!!! اما خوشبختانه تلویزیون جوابم را نشانم داد.

علت آن است که خداوند از هر چیزی بزرگتر است. اما باز هم اشتباست. اگر این گونه بگوییم به گفته امام علی علیه السلام، باز خداوند را محدود کردیم. و درست تر این است:

خداوند بزرگتر از آن است که به وصف در آید

الحمدلله

ستایش مخصوص خداست.

گاهی تا به امروز شده که معشوق را ستایش می کردم. ستایشی که مخصوص خداوند بود... 

بهانه ام این بود که می ستایم، نمی پرستم که! اما نگو ستایشی که می کردم کم از پرستیدن نبود...

سبحان الله 

پاک و منزه است خدا( از هر چیزی که به اون نسبت دهیم. منزه است خدا حتی از صفاتی که به او نسبت می دهیم..)

در واقع خدا از هر تصوری که نسبت به او روا می داریم منزه است. آخر نقص بشر است که برای یاد کردن چیزی نا خودآگاه تصورش می کند. حالا چه تصوری واضح و کودکانه و یا چه تصور مبهم که یک بالغ از خدا در ذهن می آورد.

در مورد تسبیح می گفت و می گفت این ذکر از نمازهای مستحبی هم ثواب و آثار بیشتری دارد.

این را که شنیدم. تصمیم گرفتم به جای آن دو رکعت هایی که به خاطر تنبلی گاهی و بندرت برایشان می خواندم، تسبیح حضرت زهرا را جایگزین کنم.

شنیدم که اگر توجه به معانی شود، این آثار بیشتر می شود.

باز این را که شنیدم، گفتم پس بعد از هر نمازم اگر توجهی جلب من نشده بود، تسبیح را انجام دهم و ثوابش را نثارشان کنم.

آن هم بالاخره نثاری که کمترین توقع در آن باشد و واقعاً از روی عشقی واقعی باشد.

هر چند اقرار می کنم اگر روزی از این روزها، بشنوم که معشوق رفته، شاید با شنیدن خبر نتوانم این تسبیحات را بفرستم. اما باز هم مطمئنم که موقتی خواهد بود.

مدتی که از عزای دومم بگذرد، باز بی دریغ تسبیح برایشان می فرستم. اما آن هنگام خوبی اش این است که کمترین توقعی هم وجود نخواهد داشت.

نمی دانم... نمی دانم آن روز را می توانم ببینم و تحملش را دارم یا نه.

باید برگردم به بالا و اقرار به الله اکبر. اگر واقعاً به یقین برسم که الله اکبر!

آن هنگام یقیناً وابستگی ام به معشوق از میان می رود.

وقتی تسبیح را با خاک کوی یار بفرستی...

آن هنگام  حس و حالت با چیزهایی که در بالاتر گفتی در تناقض است:|